نقش جهت‌گیری اهداف پیشرفت در عملکرد ریاضی: با میانجی گری خودنظم دهی دانش‌آموزان

    هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه جهت­گیرهای اهداف پیشرفت با عملکرد ریاضی دانش‌آموزان و نقش میانجی­گری خودنظم­دهی در بین جهت‌گیری‌های اهداف پیشرفت و عملکرد ریاضی دانش‌آموزان پایه دوم متوسطه بود. روش نمونه‌گیری مورد استفاده «روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه ای» است که 358 نفر بوده است. این پژوهش از نوع همبستگی است و متغیرهای جهت‌گیری اهداف و راهبردهای خودنظم­دهی به عنوان متغیرهای پیش بین و عملکرد ریاضی به عنوان متغیر ملاک مدنظر قرار گرفت. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های جهت‌گیری اهداف  پیشرفت میدلتون و میدگلی، راهبردهای خودنظم­دهی پینتریچ و دی­گروت و نمره درس ریاضی به عنوان عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان استفاده شد. یافته­ها نشان داد: بین خودنظم­دهی، متغیرهای جهت‌گیری اهداف تسلطی و جهت‌گیری اهداف عملکرد گرایشی و عملکرد ریاضی رابطه معنادار وجود دارد اما جهت‌گیری اهداف عملکرد اجتنابی با خودنظم­دهی و عملکرد ریاضی رابطه معنادار برقرار نیست؛ همچنین یافته‌ها حاکی از آنست که اثر مستقیم خودنظم­دهی و اثرهای مستقیم و غیر مستقیم جهت‌گیری اهداف عملکرد گرایشی و تسلطی بر روی عملکرد ریاضی مثبت و معنادار است. بنابراین، خودنظم­دهی نقش میانجی­گری معناداری و تسهیل گری بین جهت­گیری­های انگیزشی با عملکرد تحصیلی ریاضی ایفا می‌کند.